Kiezen, volgens mij ben ik daar helemaal niet zo goed in…
Kijk nou eens naar mijn loopbaan: Na het afronden van de hotelschool begon mijn carrière in de horeca, overgestapt naar de telefonie en vervolgens de ICT in (waar ik de ballen van snapte). Na de ICT in de randstad kwam ik binnen mijn regio aan het werk in de groene sector, om vervolgens via de overheid bij een projectontwikkelaar terecht te komen.
Voordeel van het niet kunnen kiezen
Door deze diversiteit aan branches heb ik een brede ervaring opgebouwd met verschillende bedrijfs- en regioculturen. Zo was ik eens op gesprek om dichterbij in de regio te gaan werken (en dus groene sector) en werd me gevraagd of ik dat wel wilde vanuit de ‘glitter en glamour in de ICT en randstad’. Nooit bij stilgestaan, maar inderdaad een wereld van verschil wat ik letterlijk ervaarde toen we bij mijn nieuwe werkgever een klant op klompen op bezoek kregen. Ik heb geleerd me te bewegen tussen verschillende lagen binnen een organisatie en ook binnen verschillende culturen.
Moet ik nu kiezen of focussen?
Toen ik eens met iemand besprak dat het nu toch eindelijk wel eens tijd werd om richting te kiezen, vroeg ze me wat ik daarmee bedoelde. ‘Nou ja, van horeca via de ICT en groene sector, nu in de gebiedsontwikkeling toont niet echt getuige van richting geven aan je loopbaan’, antwoordde ik. Of ik het niet ontzettend leuk heb gevonden dat ik binnen zoveel verschillende soorten bedrijven een kijkje heb kunnen nemen, vraagt ze. ‘Ja natuurlijk, en ook ontzettend leerzaam! Geen enkel bedrijf is hetzelfde, en met het wisselen tussen de diverse branches, was iedere overstap weer extra uitdagend.’
De rode draad
Met al dit geswitch in branches zou je kunnen denken dat de opbouw van mijn loopbaan een rommeltje is. Toch is dit niet zo. De rode draad binnen de verschillende bedrijven en branches was de ondersteunende rol die ik hier vervulde. Ondersteunende rollen van verkoop, tot directie en bestuur tot projectorganisaties. Om mijn rol als projectondersteuner kracht bij te zetten heb ik mij in ieder geval aangemeld voor het examen IPMA-PMO in december (hé, was dat niet een van mijn doelen voor 2019, een opleiding volgen? Net op het nippertje…).
Zichtbaar door onzichtbaarheid
Vooral die laatste rol, projectondersteuner, bevalt mij goed. Werken binnen een tijdelijk team, werken aan één gezamenlijk doel. Samen, met elkaar iets moois neerzetten. Een team waarin iedereen zijn taken en bevoegdheden heeft en ik mijn rol pak om alle leden te ontzorgen. Hierdoor kan iedereen zich focussen op zijn kernactiviteiten. Mijn kernactiviteit is daarentegen juist het oppakken van die randzaken. Een bijna onzichtbare rol….
En hoe nu dan verder?
Ik merk dat ik me de laatste jaren ben gaan specialiseren op het gebied van ruimtelijke ordening en projectontwikkeling. In mijn ogen is een mooie combinatie van overheid en bedrijfsleven. Een combinatie die elkaar versterkt en 1+1=3 maakt. En bijkomend voordeel voor mij, ik hoef even niet te kiezen tussen overheid of bedrijfsleven!
Durf te vragen
En nu ik mij hier dan op focus, kan ik mijzelf gerichter ‘in de markt zetten’. Tenslotte heb ik nog zo’n 8-16 uur per week beschikbaar voor een leuke opdracht! Dus weet jij toevallig nog een mooi project binnen de ruimtelijke ordening of projectontwikkeling waarbij professionele ondersteuning nodig is, dan hoor ik het graag van je!
Kiezen met mijn hart, dat is wat ik doe!
